در آموزه ها و تعالیم دینی، کار امری مقدس بوده و با رعایت جوانب شرعی، محدودیت زمانی چندانی برای آن وجود ندارد و حتی در اسلام، توصیه ای مبنی بر این که تمام روز جمعه تعطیل رسمی باشد، نداریم و با فرض حذف این تعطیل نیز کاری غیر شرعی انجام نخواهد شد.

از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که ایشان توصیه فرمودند: "روز جمعه، گوشت و یا میوه ای برای خانواده خود تهیه کنید، تا آنان از آمدن این روز خوشحال شوند.[1]

طبیعتا باید در این روز فروشنده ای مشغول به کار باشد تا خریدها از او انجام شود، علاوه بر آن، خریدن کالا نیز نوعی کار به شمار می آید.

با این وجود، در ارتباط با محدودیت زمانی کار کردن، توجه به نکات زیر مفید است:

1. در قرآن توصیه شده که هنگام اعلان اذان برای نماز جمعه، فعالیت های اقتصادی رها شود و در همان آیات، به صراحت بیان می شود که بعد از پایان نماز، می توان با به یاد داشتن خدا به زندگی روز مره بازگشت، اما آنانی که از این دستور سرپیچی کرده اند، مورد ملامت قرار گرفته اند:

"اى افراد با ایمان! هنگامى که اذان روز جمعه برای نماز گفته شد، به سوى یاد خدا شتافته، خرید و فروش را رها کنید و اگر توجه داشته باشید، این براى شما بهتر است. بعد از پایان نماز، آزادید که در زمین پراکنده شده و به دنبال روزی های خدا باشید و خدا را بسیار یاد کنید تا رستگار شوید!* هنگامى که آنها تجارت یا سرگرمى را ببینند پراکنده شده، به سوى آن مى شتابند و هنگام بیان خطبه، تو را تنها می گذارند بگو آنچه نزد خداست از فعالیتهای اقتصادی و سرگرمی بهتر بوده و او بهترین روزى‏دهندگان است".[2]

2. روز عاشورا نیز از ویژگی خاصی در این زمینه برخوردار است.

با توجه به این که امویان، جهت زدودن آثار شهادت امام حسین (ع) در این روز، فعالیت های تبلیغاتی گسترده ای انجام دادند و آن را روزی با برکت عنوان کرده تا به تدریج، آثار حزن و اندوه بر شهادت اهل بیت را از یادها بزدایند، در واکنشی متقابل، پیشوایان شیعه توصیه فرموده اند تا از هر اقدامی؛ مانند گرفتن روزه، خرید آذوقه که نشانی از متبرک شمردن این روز باشد، خودداری به عمل آید.[3]

3. افراد با ایمان باید همواره، تلاش های خویش را به گونه ای تنظیم کنند که فعالیت های اقتصادیشان مانع از رشد معنوی نشود. بر این اساس، هر فرد باید با توجه به شرایط و سلیقه های خود، شکل دهی و ارتباط فعالیت های مادی و معنوی خویش را بر عهده گیرد. در سخنی از امام صادق (ع) به نقل از حکمت آل داود، چنین آمده است:

سزاوار است که افراد با ایمان و اندیشمند در یکی از این سه موقعیت مشاهده شوند: فعالیت های اقتصادی، جمع آوری توشه برای آخرت و سرگرمی های غیر حرام و سزاوار است که بخشی از زندگی انسان برای خلوت با پروردگار اختصاص داده شود ... .[4]